อาหารท้องถิ่น ของกิน ของฝาก จากภูธร มักจะถูกด้อยค่าว่าเป็นของกินพื้นถิ่นทั่วไป ที่พบเจอได้ตามชนบทของไทย แต่ด้วยวิถีชีวิตระหว่างความเป็นเมืองและชนบทที่เหมือนจะหดสั้นเข้ามาทุกที คนเมืองโหยหาการออกไปชนบท กินอาหารท้องถิ่น ในทางกลับกันคนชนบทเข้าไปอยู่ ไปทำงานในเมือง ตลาดของฝากและของกินท้องถิ่นจึงไม่ถูกจำกัดเฉพาะต้องขายให้นักท่องเที่ยวอีกต่อไป แต่สามารถพัฒนาสินค้าเพื่อขายให้ลูกค้าทั่วประเทศได้ อย่างเช่นแนวคิด ร้าน ‘ป.อุบล’ ที่ปั้นแบรนด์ของฝากจากภูธรเจาะตลาดสู่อาหารคนเมือง เขามีกลยุทธ์อะไร? ไปดูกันเลย
